Bir adam, evinin bodrumunda, yaralı bir yılan bulmuş.. Yılana bakmış, onu iyileştirmiş.. Süt verip, beslemiş.

Sonunda yılanla adam, dost olmuşlar.

Adam her sabah bir çanak sütle, bodruma inermiş.. Yılan sütü içer ve her gün adama bir altın bırakırmış..

Adam her gün gelen bir altın sayesinde rahat bir hayat sürmeye başlamış..

Adamın bir oğlu varmış.. Hem aptal, hem de açgözlü bir çocukmuş bu..

Babasının hiç çalışmadan, nasıl böyle rahat hayat sürdüğünü merak etmiş bu çocuk.. Babasının her hareketini izlemeye başlamış..

Bakmış ki, babası her sabah aynı saatte, bodruma, elinde bir çanak sütle iniyor..

Gizlice izlemiş olayın sonrasını..

Babasının süt çanağını yere koymasını, sonra bir yılanın delikten çıkıp bu sütü içtiğini ve yere bir altın bıraktığını görmüş..

Düşünmüş.

-Ben bu yılanı öldürürsem, altınların hepsini ele geçiririm, demiş..

Ertesi sabah erken kalkmış.. Bir çanak süt ve bir balta almış.. Bodruma inip, süt çanağını yere koymuş.. Yılan süt kokusu alınca delikten çıkmış.. Çocuk baltayı yılanın başına vurmuş.. Yılan çevik davranmış.. Ama kuyruğunun ucu kopmuş.. Dönmüş, çocuğu ısırıp, zehrini bırakmış.. Çocuğu öldürmüş..

Yılanın kuyruğunu ve oğlunun cesedini bulmuş, daha sonra bodruma inen adam..

Acısını yüreğine gömüp, süt dolu çanağı yere bırakmış.. Beklemeye başlamış..

Birazdan yılan, delikten çıkmış.. Adama bakmış..

-Artık dostluk bitti.. Bende bu kuyruk acısı, sende de bu evlat acısı varken, dost kalamayız, demiş..

Selam Ve Dua İle

Abdulselam Güleç

9 NİSAN.2022