Yıllar önce terk ettikleri topraklarına dönen Şırnak'ın Kösreli köyü sakinleri, gurbet hasretini doğdukları topraklarda dindirdi. Yurt dışı ve yurt içinden gelen 150 kişilik kafile, kiliselerde çan sesleriyle ve dualarla duygusal anlar yaşadı.
Şırnak'ın Silopi ilçesine bağlı Kösreli Köyü, yıllar sonra duygusal bir buluşmaya ev sahipliği yaptı. Yurt içi ve yurt dışından gelen yaklaşık 150 kişilik bir grup, 10 gün sürecek Şırnak ve Mardin ziyaretleri kapsamında doğdukları topraklara geri döndü.
Yıllar önce çeşitli sebeplerle köylerinden ayrılmak zorunda kalan Keldaniler, köylerini ve anılarını tekrar yaşamak için bir araya geldi. Ziyaretin ilk adresi, Cudi Dağı'nın eteklerinde yer alan köy oldu. Grup, burada bulunan tarihi kilisede bir ayin düzenledi. Kiliselerden yükselen çan sesleri ve yanan mumlarla yapılan dualar, duygusal anların yaşanmasına neden oldu. Ayin sonrasında ise grup, köy mezarlığını ziyaret ederek hayatını kaybeden yakınları için dua etti.
"Vatan, Toprak ve Tarih Hasreti"
Türkiye Keldani Katolik Kilisesi Başpiskoposu Sabri Anar, ziyaretin amacını "Buradan giden, burayı terk eden halkı tekrar bu yöreyle ve geçmişiyle barıştırmak, buranın güvenli olduğunu onlara bildirmek" olarak açıkladı. Anar, hem hükümetten hem de yöre halkından gördükleri destekten duydukları memnuniyeti dile getirdi ve bu ziyaretin gurbetçilerin gözlerindeki vatan, toprak ve tarih hasretini gidermeye yardımcı olduğunu belirtti.
"Devletimiz Her Zaman Bizim Devletimizdir"
1983 yılında 15 yaşında köyden ayrılarak Fransa'ya yerleşen Reşit Duman, duygularını paylaşırken, gösterilen saygı ve sıcak karşılamadan dolayı yetkililere ve yöre halkına teşekkür etti. Duman, "Atalarımız bu devlete hizmet vermiş, askerlik yapmışlardır. Ne kadar dışarıda yaşasak da kendimizi bu devletin vatandaşı hissediyoruz" sözleriyle köklerine olan bağlılığını vurguladı.
Yılların Özlemi Gözyaşlarıyla Karşılandı
1975'te 60 yaşındayken köyünden ayrılan Metin Anar ise 48 yıl sonra köyünü ilk gördüğünde ağladığını anlattı. Çocukluk anılarının izini sürerken bazı yerleri tanıyamadığını, ancak tüm bu yaşananların tamamen bir duygu meselesi olduğunu dile getirdi. 1984'te Fransa'ya giden Hanne Duman da benzer duyguları paylaşarak, yöre halkının kendilerine gösterdiği saygıdan dolayı çok mutlu olduklarını ve bu ziyaretleri devam ettirmek istediklerini ifade etti.